Renklere Bürünmüş Roald Dahl Öyküleri

Yönetmen Wes Anderson tarafından beyaz perdeye aktarılan ve 2023 yılında Netflix'te gösterime giren Roald Dahl öyküleri geçtiğimiz yıl dikkat çeken uyarlamalar arasında yerini aldı. Kuğu, Fare Avcısı ve Zehir öyküleri 18'er dakikalık kısa film olarak izleyiciyle buluştu.

Roald Dahl'ın Şeker Henry'nin İnanılmaz Hikâyesi kitabında yer alan "Kuğu", akran zorbalığını konu eden bir kısa öyküdür. Kitapta yer alan ifadelerin çoğuna filmde de rastlamaktayız. Öykü Ernie ve Raymond adında iki oğlanın kuş gözlemciliği yapan Peter'ı görüp ona uyguladıkları kötü davranışları konu alıyor. Öykü boyunca çocukların acımasızlığını; Peter'a, doğaya ve hayvanlara verdikleri zararları görüyoruz. Aynı zamanda Peter'ın durum karşısındaki soğukkanlı hali, doğayı ve hayvanları korumak adına zarar göreceğini bildiği halde bu zorbalara nasıl dayanıp karşı çıktığını okuyoruz.

Kuğu filminde kendinizi gerçek mekânda hissederken bir anda stüdyo havasına bürünen sahneden sonra değişime uğrayan görüş açımızla filmin de ritmi değişiyor. Peter'ın tedirginliğini, akıllı oluşunu, zorbalık karşısındaki soğukkanlı hallerini ve karşı koyuşunu izlerken karakterle empati kuruyorsunuz.

Uyarlanan diğer iki hikâye Roald Dahl'ın Senin Gibi Biri adlı kitabında yer alır. İlki Zehir öyküsüdür. Baş karakterimiz Harry Pope, yatağındayken odaya gelen Timber'e karnında yatan zehirli bir yılan olduğunu söyler ve ondan doktor çağırmasını ister. Timber, Dr. Ganderbai'ı alıp gelir, Harry'ye yardım ederler. Öykü boyunca yılanın varlığını hissederiz. Karakterlerle birlikte gerilim yaşanır. Öykünün özünde kötü bir durum karşısındaki sakin duruşu ve onu kaybettiğimizde olacakları okuruz. Harry kötü benliğine yenilir. Sesini yükseltir, hakaretvari konuşmaları ırkçılığa kadar uzanır. Tüm bunlar sona erdiğinde Timber ve Dr. Ganderbai bu durumun olumsuz tarafını görmezlikten gelir.

Zehir filminde yönetmen yüzlere odaklanmıştır. Harry'ye ait tüm duyguları mimiklerinde gözlemleriz. On beş dakika sürüyor olmasına rağmen gerilimi yüksek bir film izleriz. Üç karakterin de yüzlerine yansıyan ışık tüm duyguları size göstermektedir.

Üçüncü öykü olan Fare Avcısı'nda, olaylar kasabayı farelerden kurtarmak için gelen kişinin tıpkı bir fareye benzemesiyle ve yaptığı işte ustalığını göstermeye çalışmasıyla ilerler. Öykü ilerledikçe Fare Avcısı'nın fiziksel görüntüsünden hareketlerine, ruhuna kadar bir fareye dönüştüğünü görürüz. İşini başaramadıkça ortaya çıkan karanlık tarafı bizi daha da tedirgin eder. Fare Avcısı filminde ise farelere dair bütün ayrıntıları öğrenir, yaşam yerlerini birlikte gezer ve avcının bize sunduğu tüm iğrençlikleri izleriz. Tiksinti, kötülük duyguları baştan sona bizi bırakmaz.

Bu üç öykü Wes Anderson'ın oldukça başarılı olduğu bir komedi türü olan Deadpan tekniği ile çekilmiştir. Absürt bir durumu son derece ciddi bir ifadeyle oynama, komik bir repliği ciddi bir ifadeyle söyleme üzerine kurulu olan bu teknik, filmlerde baştan sona görülür.

Wes Anderson'un renk kullanımı tüm filmlerinde olduğu gibi burada da göze çarpar. Renkli, dikkat çekici, büyüleyici tarafları oldukça fazla olan bu üç filmde neredeyse hepsi tek mekân üzerinden ilerler.

Filmlerde karakterlerden biri aynı zamanda hikâye anlatıcısıdır. Ayrıca yazar zaman zaman araya girerek bize dışarıdan katkıda bulunur. Tüm filmler, yazar-anlatıcının öykünün sonunu bize aktarmasıyla biter. Anlatıcının, karakterlerin, yazarın içinde bulunduğu bu kısa filmleri izlerken resimli öykü kitaplarını okuyor duygusuna kapılacaksınız. Wes Anderson ve Roald Dahl karışımı bir lezzetin tadı damağınızda kalacak. Keyifli seyirler dilerim.